Poruszający list do polskich biskupów. „Nie jesteśmy kwestią”

Biskup, zdjęcie ilustracyjne Źródło: Shutterstock / Massimo Todaro Trzy ofiary księży-pedofili zwróciły się do polskich biskupów. „Nie sprowadzajcie nas jedynie do niewygodnej kwestii, którą od czasu do czasu trzeba się zająć, żebyśmy nie robili zbyt dużego zamieszania. Nie jesteśmy »kwestią« ani »tematem«. Jesteśmy waszymi siostrami i braćmi” – brzmi fragment listu zaadresowany do KEP-u.

Zbliża się 401. Zebranie Plenarne Konferencji Episkopatu Polski. 10 czerwca hierarchowie kościelni zjadą się do Katowic – z okazji 100-lecia powstania tamtejszej diecezji (a obecnie – archidiecezji).

W związku z tym wydarzeniem trzy dorosłe dziś osoby, które w dzieciństwie zostały skrzywdzone przez księży-pedofili, napisały poruszający list do biskupów. To Tośka Szewczyk, Robert Fidura i Jakub Pankowiak – podaje Polska Agencja Prasowa. Ofiary zwróciły się do KEP-u, by przypomnieć o sobie i swoich żądaniach. W maju 2024 r. w innym liście zawarli postulaty – chcą między innymi tymczasowego zawieszenia arcybiskupa Tadeusza Wojdy w pełnieniu obowiązków przewodniczącego KEP – do momentu, aż nie rozpatrzona zostanie sprawa zarzuconych mu zaniedbań – pisze redakcja PAP-u. Jeśli te potwierdzą się, miałby on na stałe utracić posadę.

„Wiele kluczowych kwestii pozostaje wciąż nierozwiązanych”

Ofiary chcą również, by KEP podał konkretną datę od kiedy niezależna komisja, która ma za zadanie badać przypadki wykorzystania seksualnego w Kościele od 1945 r., zacznie działać. Warto przypomnieć, że jej utworzenie obiecano ponad dwa lata temu i od tamtej pory nie została uruchomiona.

Postulatów jest jednak znacznie więcej, to m.in. powołanie Rzecznika Praw Osób Skrzywdzonych w Kościele katolickim. W liście, który cytuje PAP, pokrzywdzone osoby postanowiły przypomnieć się biskupom. „Pomimo naszego listopadowego spotkania i późniejszego listu skierowanego, wspólnie z niektórymi z was, do Papieskiej Rady ds. Tekstów Prawnych, wiele kluczowych kwestii dotyczących osób skrzywdzonych w Kościele pozostaje wciąż nierozwiązanych” – zaznaczają.

Autorzy nie chcą pozwolić, by problem został „zamieciony pod dywan”. By „odłożono go na później, gdy tylko pojawiają się pilniejsze sprawy”.