Co mówi o tobie rozmowa z pupilem? Zaskakujące odkrycie naukowców

Nawet wirtualny kontakt z psem redukuje stres. Źródło: Shutterstock / SpeedKingz Lachlan Brown, założyciel Hack Spirit i entuzjasta psychologii, od lat bada ludzkie zachowania, zwłaszcza w kontekście interakcji ze zwierzętami domowymi.

Przedsiębiorca i badacz dostrzegł, że wielu właścicieli zwierząt nie tylko traktuje swoich pupili jak towarzyszy, ale także prowadzi z nimi pełne rozmowy, używa specjalnego tonu głosu i oczekuje reakcji. Zaintrygowany tym zjawiskiem, postanowił przeanalizować, co mówi ono o ludzkiej osobowości.

Po dogłębnych badaniach i analizie psychologicznych aspektów tych zachowań Brown zidentyfikował siedem cech, które charakteryzują osoby prowadzące rozmowy ze zwierzętami jak z ludźmi.

1. Wysoka empatia

Według Browna ludzie rozmawiający ze swoimi zwierzętami zazwyczaj wykazują ponadprzeciętną empatię. Nie tylko traktują swoich pupili jako istoty warte uwagi, ale także starają się rozumieć ich emocje i potrzeby.

Potrafią zauważyć, kiedy zwierzę jest szczęśliwe, zestresowane lub zdenerwowane, i adekwatnie reagują – pocieszając je, przytulając lub zmieniając ton głosu, by uspokoić pupila.

Badacz zauważył, że ten poziom empatii wykracza najczęściej poza relacje ze zwierzętami. Osoby te są wrażliwe również na emocje ludzi, łatwiej nawiązują głębokie więzi i mają skłonność do wspierania innych w trudnych chwilach.

2. Inteligencja emocjonalna

Brown zwrócił uwagę, że rozmowa ze zwierzętami wiąże się z wysoką inteligencją emocjonalną. Osoby regularnie prowadzące dialogi ze swoimi pupilami są świadome zarówno własnych emocji, jak i emocji zwierząt, co pozwala im lepiej zarządzać swoimi stanami psychicznymi.

W kontekście tego zagadnienia Brown przywołuje słowa psychologa Daniela Golemana:

„Inteligencja emocjonalna zaczyna się rozwijać od najmłodszych lat. Wszystkie małe wymiany, jakie dzieci mają z rodzicami, nauczycielami i ze sobą nawzajem, niosą ze sobą emocjonalne przesłanie”.

Zdaniem badacza już od wczesnego dzieciństwa ludzie, którzy wykazują chęć mówienia do zwierząt, mogą przejawiać wyższy poziom inteligencji emocjonalnej, co wpływa na ich zdolność do budowania relacji interpersonalnych i skuteczniejszego radzenia sobie z emocjami.

3. Komfort w samotności

Brown zauważył, że osoby często prowadzące rozmowy ze swoimi zwierzętami zazwyczaj dobrze czują się w samotności. Nie oznacza to, że unikają ludzi, lecz raczej potrafią znaleźć towarzystwo i emocjonalne spełnienie w relacjach ze swoimi pupilami.

Badacz przywołał własne doświadczenie – kiedy w trudnym okresie życia jego pies Max stał się dla niego źródłem poczucia bliskości i wsparcia emocjonalnego. Według Browna posiadanie zwierzaka i możliwość swobodnej rozmowy z nim sprawia, że ludzie nie czują się osamotnieni, nawet wtedy, gdy są fizycznie sami.

4. Kreatywne myślenie

Przedsiębiorca zwrócił uwagę na badania przeprowadzone przez University of Chicago, które sugerują, że rozmawianie z samym sobą może poprawiać funkcje poznawcze i zdolność rozwiązywania problemów. Brown uważa, że podobny mechanizm działa w przypadku rozmów ze zwierzętami.

W jego opinii ludzie, którzy otwarcie mówią do swoich pupili, mogą wykazywać wyższy poziom kreatywności. Podczas takich rozmów często analizują swoje myśli, układają plany, a nawet znajdują nowe perspektywy na problemy, ponieważ werbalizacja myśli pomaga w ich uporządkowaniu i znalezieniu rozwiązań.

5. Skłonność do uważności (mindfulness)

Brown zauważył, że osoby prowadzące rozmowy ze zwierzętami często ćwiczą uważność (mindfulness), nawet jeśli nie robią tego świadomie.

Rozmowy te, zdaniem badacza, sprawiają, że właściciele zwierząt w pełni angażują się w obecną chwilę, koncentrując swoją uwagę na zwierzęciu i interakcji z nim. Brown przywołał własne doświadczenia z psem Maxem, kiedy rozmowy o codziennych sprawach pomagały mu zapomnieć o stresujących wydarzeniach i całkowicie zanurzyć się w „tu i teraz”.

6. Skłonność do opiekuńczości

Brown dostrzegł, że osoby rozmawiające ze swoimi zwierzętami często wykazują naturalną troskliwość i skłonność do opieki nad innymi. Badacz zwraca uwagę na słowa psychologa Carla Rogersa:

„Dobre życie jest procesem, a nie stanem istnienia. To kierunek, a nie miejsce docelowe”.

Według Browna ludzie, którzy angażują się emocjonalnie w relacje ze swoimi zwierzętami, zwykle są również opiekuńczy wobec bliskich. Często przejmują rolę wspierających przyjaciół, empatycznych partnerów czy oddanych członków rodziny.

Badacz zauważył również, że taka postawa przekłada się na większą troskę o środowisko i prawa zwierząt. Osoby te chętniej angażują się w działania proekologiczne, wspierają adopcje zwierząt i dążą do poprawy warunków ich życia.

7. Autentyczność

Ostatnią cechą, jaką Brown przypisał osobom rozmawiającym ze zwierzętami, jest ich autentyczność.

Zdaniem badacza rozmowy z pupilami pozwalają ludziom na wyrażanie swoich emocji w najbardziej naturalny sposób, bez obawy przed oceną. Zwierzęta nie krytykują, nie osądzają i nie narzucają norm społecznych – są jedynie biernymi słuchaczami.

Brown zwrócił uwagę, że kiedy ludzie rozmawiają ze swoimi zwierzętami, robią to szczerze i bez udawania. Dla wielu z nich jest to forma terapeutycznego wyrażania swoich myśli, dzięki czemu mogą lepiej radzić sobie z trudnymi emocjami.