Cud natury czy genetyczny błąd? Niezwykła wiewiórka pod lupą naukowców

Wiewiórka, zdjęcie ilustracyjne Źródło: Shutterstock Udających się na spacer po parku w Pruszkowie (Mazowieckie) może spotkać nie lada atrakcja. Ci, którzy będą mieli szczęście, zobaczą wśród drzew oryginalnie ubarwioną wiewiórkę.

W Parku Potulickich w Pruszkowie regularnie można natknąć się na niezwykle oryginalnie ubarwioną wiewiórkę. Zwierzątko zyskało status lokalnej atrakcji, przyciągając uwagę spacerowiczów swoim niezwykłym połączeniem rudych i białych odcieni sierści. Nie wykazuje strachu przed ludźmi i chętnie przyjmuje orzechy rzucane przez odwiedzających.

„Jest przepiękna”

Jej puszysty ogon ma nietypowy, biało-rudy kolor, a jasne akcenty na głowie i tułowiu dodają jej uroku. Trudno zaprzeczyć – to prawdziwa gwiazda w świecie wiewiórek. Oktawian Szwed z Fundacji Primum, zajmujący się pomocą tym gryzoniom, w programie „Czysta Polska” przyznał otwarcie, że „pierwszy raz spotkał się z czymś takim”. – Jest, co tu dużo mówić, przepiękna – zachwycał się działacz.

Tak unikatowe umaszczenie jest niezwykle rzadkie u naszych rodzimych wiewiórek. Standardowe barwy – rudy grzbiet i jasny brzuch – to ich naturalny kamuflaż, który pomaga ukryć się przed drapieżnikami. Pruszkowska wiewiórka, z jej kontrastowym umaszczeniem, wyróżnia się na tle otoczenia, co może niekorzystnie wpływać na jej zdolność do unikania zagrożeń.

Oktawian Szwed wyjaśnił dziennikarzowi „Czystej Polski”, że może to być efekt zaburzeń pigmentacyjnych. Mówił o obniżonym poziomie melatoniny, choć nie jest albinosem.

Rzadki przypadek mutacji?

Według doktor Dagny Krauze-Gryz z Samodzielnego Zakładu Zoologii Leśnej i Łowiectwa SGGW, nietypowa wiewiórka z Pruszkowa wykazuje cechy tak zwanego leucyzmu.

Jak wyjaśniła, jest to zjawisko podobne do albinizmu, choć uwarunkowane innymi mechanizmami genetycznymi. – Na pewnych fragmentach ciała pojawia się hipopigmentacja, to znaczy ze w tych miejscach pigmenty nie jest produkowany i tam zwierzę jest białe, czasami szare – wyjaśniła badaczka. Dodała, że takie umaszczenie może być także zwiazane z wadami genetycznymi.

Ze względu na swoją nietypową barwę, takie osobniki często mają niższe szanse na przetrwanie na wolności – są bowiem bardziej narażone na ataki drapieżników.

Mimo to wyjątkowa wiewiórka z Pruszkowa zdaje się radzić sobie całkiem dobrze. Ma dostęp do schronienia, obfitość pożywienia oraz liczne towarzystwo innych gryzoni. Okoliczni mieszkańcy chętnie dokarmiają ją orzechami, umieszczając je w specjalnym karmniku.