Miała 12-lat, gdy walczyła w Powstaniu. Nie żyje Ludwika Mendelska

Obchody PW, zdjęcie ilustracyjne Źródło: PAP / Radek Pietruszka Nie żyje Ludwika Mendelska. Wkrótce miała obchodzić swoje 93. urodziny.

O śmierci uczestniczki Powstania Warszawskiego poinformowała organizacja BojaterON, której celem statutowym jest „przywracanie pamięci o bohaterach PW”.

„Dotarła do nas kolejna, niespodziewana wiadomość. Tuż przed swoimi 93. urodzinami na wieczną wartę odeszła Ludwika Mendelska” – przekazali we wpisie na Facebooku z 31 lipca.

Nie żyje uczestniczka Powstania Warszawskiego. Brała w nim udział w wieku 12 lat

BohaterON przekazał, że podczas PW pani Ludwika miała tylko 12 lat. „Jako dziewczynka pomagała w szpitalu polowym, gdzie opatrywała rannych, chodziła po wodę dla powstańców, gotowała” – czytamy.

Na stronie 1994.pl (czyli Muzeum PW) znajdziemy Archiwum Historii Mówionej i wywiad z Mendelską. Na świat przyszła w 1932 roku w Warszawie. Jako dziewczynka zapamiętała, że podczas PW szalała dyzenteria (czerwonka), którą najczęściej wywołują patogeny z rodzaju Shigella lub ameba Entamoeba histolytica. Prowadzi ona do uporczywej biegunki z domieszką krwi lub śluzu.

Wspomnienia uczestniczki PW. „Córeczka, brzuch mnie boli”

– Jak któryś wpadł i krzyknął, przepraszam za słowo, ale takim: „Córeczka, brzuch mnie boli”. Wiedziałam, co już mam robić, że mam się szybko postarać o wodę, zagrzać tę wodę i naparzyć tych koćków [najprawdopodobniej chodzi o roślinę – kotki wierzby – red.]. Przyleciał: „Czy masz coś?”. „Mam, już”. Pół szklanki tych koćków zaparzonych i pół szklanki soku z jagód, dwa razy wypił i było po chorobie – wspominała.

BohaterON złożył rodzinie i bliskim pani Ludwiki „wyrazy współczucia i kondolencje”. Organizacja przypomniała też, że dokładnie rok temu – 1 sierpnia – zmarła Barbara „Basia” Sowa – 106-letnia uczestniczka PW. Podczas Powstania miała 26 lat.

Nie żyje najstarsza naoczna świadkini Powstania Warszawskiego

Służyła ojczyźnie jako „ochotniczka IV Obwodu »Grzymała« (Ochota), niosła pomoc rannym żołnierzom, jak i cywilom” – podaje BohaterON. „Po upadku Powstania trafiła do szpitala polowego w Łuszczewie, gdzie opiekowała się rannym Bernardem Sową – jej późniejszym mężem. W 1945 roku zamieszkali razem we Wrocławiu” – czytamy.

facebook