Nie chwytaj i nie zabijaj tego owada. Jest w Polsce objęty ścisłą ochroną gatunkową

Modliszka zwyczajna Źródło: gov.pl/web/wiorin-rzeszow, Monika Kucharska-Świerszcz Modliszka zwyczajna znajduje się w Polskiej Czerwonej Księdze jako gatunek zagrożony wyginięciem i jest objęta ścisłą ochroną gatunkową. „Modląca modliszka” nie jest groźna, a co więcej spełnia pożyteczną rolę w ogrodzie.

Modliszka zwyczajna to jedyny polski przedstawiciel z rodziny modliszkowatych. Dorosłe osobniki modliszki można spotkać od sierpnia do października, w ciepłe dni, na nasłonecznionych polanach, obrzeżach lasu i łąkach, gdzie gleba jest sucha a wokół jest pełno roślin. Ostatnio jednak możemy zauważyć, że pojawia się nawet w centrum miast. Wszystko przez to, że zazwyczaj średnia temperatura w miastach jest odrobinę wyższa niż w krajobrazie podmiejskim.

Do końca XX w. modliszka była spotykana głównie w Kotlinie Sandomierskiej i w niektórych rejonach Podkarpacia. Od 2010 r. zasięg modliszki zaczął się systematycznie przesuwać na północ, co ma być związane z ociepleniem klimatu. Modliszka jest w Polsce objęta ścisłą ochroną gatunkową. W przypadku spotkania nie można jej chwytać lub zabijać – informowało niedawno Nadleśnictwo Skwierzyna. Jak czytamy „to niegroźny, fascynujący owad, który zasługuje na podziw”.

Modliszka zwyczajna jest pożyteczna w ogrodzie. Wiele osób może myśleć, że jest groźna

Wojewódzki Inspektorat Ochrony Roślin i Nasiennictwa w Rzeszowie kilka dni temu wymienił z kolei modliszkę jako jeden z sześciu gatunków pożytecznych w ogrodzie. Modliszki są drapieżnikami – polują na inspekty, koniki polne, muchy. Modliszka zwyczajna swoją nazwę naukową (Mantis religiosa) najprawdopodobniej zawdzięcza charakterystycznemu układowi sylwetki.

Skierowane do góry przednie odnóża chwytne, układają się w sposób przypominający modlącego się człowieka. Przednie odnóża służą modliszce do chwytania ofiar. Jako owad drapieżny często zastyga nieruchomo w tej pozycji, w oczekiwaniu na swoją ofiarę. Modliszka najczęściej występuje w ubarwieniu jaskrawej zieleni, chociaż zaobserwowano również odmiany: brązową, zielonożółta i jasnobrązową. Ułatwia to kamuflaż wśród roślin.