Insygnia władzy królewskiej. Przedmioty, które służą do koronacji Karola III mają niesamowitą historię
Koronacja Karola III jest dokładnie zaplanowana. Przy wejściu do Opactwa Westminsterskiego Karol III miał na sobie uszytą specjalnie dla niego Szatę Stanu, nazywaną także szatą parlamentu. To strój, który monarcha zakłada podczas uroczystego otwarcia parlamentu i najważniejszych państwowych uroczystości. Ale to tylko jedna z królewskich szat, która jest używana podczas koronacji.
W czasie samej koronacji król zasiada na krześle koronacyjnym i zostanie osłonięty rozstawionym przez służbę baldachimem namaszczenia.
Złota Ampułka i Łyżka koronacyjna
Król zostanie namaszczony przez arcybiskupa Canterbury Justina Welby. Posłuży do tego konsekrowany w Bazylice Grobu Pańskiego w Jerozolimie w marcu olej Krzyżma, przechowywany w złotej ampułce w kształcie orła z rozpostartymi skrzydłami. Ampułka została wykonana na koronację króla Karola II w 1661.
Olej z ampułki jest wylewany na posrebrzaną łyżkę koronacyjną, najstarszy przedmiot używany podczas koronacji. Pierwsze wzmianki o łyżce koronacyjnej pochodzą z 1349 r., ale już wtedy opisywaną ja jako bardzo starą. Najprawdopodobniej została wykonana w XII wieku w czasach króla Ryszarda Lwie Serce.
Do samej koronacji łyżka jest używana od 1603 roku, od koronacji Jakuba I do czasów współczesnych.
Colobium Sindonis i Supertunica
Po namaszczeniu na władcę Karol III założy specjalne szaty. Na spód nałoży białą szatę nazywaną Colobium Sindonis. Ma ona symbolizować wyzbycie się wszelkiej ziemskiej próżności i obnażenie przed Bogiem. Karol ma użyć Colobium Sindonis noszonego podczas koronacji jego dziadka króla Jerzego VI w 1937 r.
Na Colobium Sindonis Karol III nałoży szatę nazywaną Supertunicą, czyli długi płaszcz ze złotego jedwabiu, wzorowany na szatach kapłańskich. Projekt Supertunici pozostaje praktycznie niezmienny od średniowiecznych koronacji. Szata wykorzystana w koronacji Karola III została wykonana w 1911 roku na koronację króla Jerzego V, a następnie była następnie noszona podczas koronacji przez króla Jerzego VI w 1937 roku oraz przez królową Elżbietę II w 1953 roku.
Pas, miecz i ostrogi
Król Karol zostanie też przepasany koronacyjnym Pasem Miecza, wykonanym ze złotej tkaniny i haftowanym złotą nicią. Karol III użyje Pasa Miecza wykonanego na koronację jego dziadka, króla Jerzego VI, w 1937 roku. Następnie król siada na krześle koronacyjnym, a dworscy dostojnicy prezentują mu regalia. Jako pierwsze zostaną mu zaprezentowane królewskie ostrogi, symbolizujące rycerskość, a następnie Miecz Państwowy, używany podczas uroczystych okazji, symbolizujący władzę królewską.
Następnie arcybiskup wręczy królowi Miecz Ofiarowania, mówiąc, że należy go używać do ochrony dobra i karania zła. Miecz ten został wykonany w 1820 r. i jest używany jako główny miecz koronacyjny. Król na chwilę powstanie, żeby miecz został przypięty do jego pasa. Miecz jest następnie usuwany i umieszczany na ołtarzu w Opactwie Westminsterskim.
Oprócz dwóch wymienionych wcześniej mieczy, podczas koronacji w uroczystej procesji noszone przed królem są także Miecz Sprawiedliwości Doczesnej, oznaczający rolę monarchy jako zwierzchnika sił zbrojnych, Miecz Sprawiedliwości Duchowej, oznaczający monarchę jako obrońcę wiary oraz Miecz Miłosierdzia ze stępioną końcówką ostrza, symbolizujący miłosierdzie suwerena.
Następnie król otrzyma „bransolety szczerości i mądrości”.
Koronacyjna szata królewska
W tym momencie król zostanie ubrany w królewskie szaty. Nazywana Płaszczem Imperialnym szata królewska (Pallium Regale) jest noszona na supertunice. Szata użyta do koronacji Karola III została uszyta na koronację Jerzego IV w 1821 roku. Jest wykonana ze złotej tkaniny. Na szacie są wyhaftowane symbole m.in. róż, ostów, koniczyn, orłów i heraldycznych lilii. Płaszcz jest zapinany złotą zapinką w kształcie orła.
Król zakłada również haftowaną złotą stułę. Ta została na nowo uszyta, na wzór stuły noszonej przez Elżbietę II.
Królewskie Jabłko i Pierścień
Po ubraniu w królewskie szaty król ponownie zasiada na tronie, a arcybiskup wręcza mu do prawej ręki Złote Królewskie Jabłko. Zostało ono wykonane na koronację Karola II w 1661 r i od tej pory jest używane podczas wszystkich koronacji władców. To ważąca ponad 1,3 kilograma wydrążona złota kula ozdobiona klejnotami i zwieńczona krzyżem. Wytyczone przez pasy klejnotów trzy strefy mają odzwierciedlać trzy znane w średniowieczu kontynenty, a więc cały świat chrześcijański.
Złote jabłko symbolizuje władzę monarchy. Po wręczeniu go władcy, klejnot wraca na ołtarz.
Następnie król otrzymuje bogato zdobiony szafirem, rubinowym krzyżem i diamentami Pierścień Suwerena. Pierścień symbolizuje królewską godność. Został wykonany na koronację króla Wilhelma IV w 1831 roku, a wszyscy władcy od króla Edwarda VII i później używali go podczas swoich koronacji.
Rękawica koronacyjna i dwa berła
Następnie otrzymuję rękawicę koronacyjną, która tradycyjnie zakłada na prawą rękę. Rękawica jest wykonana z białej skóry ze złotym nadgarstkiem haftowanym pozłacaną metalową nicią i ozdobiona symbolami narodowymi. Wykorzystana rękawica została wykonanej na koronację jego dziadka, króla Jerzego VI. Rękawica jest zakładana na moment trzymania królewskiego berła.
Podczas koronacji Karola III zostaną użyte dwa złote berła. Królewskie Berło z Krzyżem reprezentuje doczesną władzę władcy i jest kojarzone z dobrymi rządami. Zostało wykonane pierwotnie dla Karola II w 1661 r i od tamtej pory służy podczas każdej koronacji. Jednak do tej pory złote berło przeszło kilka modyfikacji.
Berło zdobi wycięty z największego i najczystszego ze znanych w historii diamentów brylant Cullinan I nazywany Wielką Gwiazdą Afryki. Brylant został dodany do berła w 1937 po tym, jak w 1907 roku ówczesny, podporządkowany Wielkiej Brytanii, kolonialny rząd Południowej Afryki, kupił go od właściciela kopalni i podarował Edwardowi VII na 66. urodziny. Obecnie pojawiają się petycje o zwrot kamieni do RPA w ramach symbolicznej dekolonizacji.
Drugie berło to berło z Gołębicą, znane także pod nazwą „Laska Sprawiedliwości i Miłosierdzia”. Zakończone gołębiem z rozpostartymi skrzydłami symbolizującym Ducha Świętego oznacza duchową rolę władcy.
Korona św. Edwarda
W tym momencie arcybiskup Canterbury zdejmie z ołtarza koronę św. Edwarda w celu nałożenia jej na głowę władcy. Korona nazwana jest na cześć Edwarda Wyznawcy, króla Anglii w latach 1042-1066, który ufundował Opactwo Westminsterskie.
Obecna korona została wykonana dla króla Karola II w 1661 r., jako zamiennik korony przetopionej w 1649 roku, gdy w Anglii obalono monarchię i na krótko wprowadzono ustrój republikański. XVII-wieczna korona nie jest dokładną kopią korony średniowiecznej, ale była mocno wzorowana na jej projekcie.
Korona składa się ze złotej ramy wysadzanej rubinami, ametystami, szafirami, granatami, topazami i turmalinami. Ma również aksamitną czapkę z gronostajową opaską. Jest zwieńczona kulą i krzyżem, symbolizującymi świat chrześcijański.
Arcybiskup Canterbury podejdzie do krzesła koronacyjnego i przez kilka chwil będzie trzymał koronę nad głową władcy. Następnie włoży ją na skronie króla, a w tym momencie dostojnicy trzykrotnie wołają: „Boże, chroń króla!”. Następnie król zajmie miejsce na tronie i przyjmie hołd od poddanych.
Inne korony
Królowa Camilla zostanie wkrótce potem koronowana za pomocą Korony Królowej Marii. Korona królowej Marii została zaprojektowana na koronację w czerwcu 1911 roku. Przed obecną koronacją dokonaną kilku zmian w koronie. Przed wszystkim włączono do niej brylanty Cullinan III, IV i V (również pochodzące ze wspomnianego wyżej największego diamentu na świecie) które przez wiele lat były częścią osobistej kolekcji biżuterii królowej Elżbiety II.
Karol III nie pozostanie długo w koronie św. Edwarda, która służy wyłącznie do koronacji. Świątynię opuści w brytyjskiej koronie państwowej, używanej przy okazji ważnych wydarzeń państwowych. Obecna korona państwowa została wykonana z okazji koronacji króla Jerzego VI w 1937 r., ale jest wzorowana na koronie zaprojektowanej dla królowej Wiktorii w 1838 r. W koronie znajduje się brylant Cullinan I, czyli Druga Gwiazda Afryki.
Czytaj też:
„Rozpieszczony dziwak” zasiądzie na tronie. „Konieczność trzymania języka za zębami męczy króla Karola”Czytaj też:
Co podano na przyjęciu u Karola i Kamili? Jan Lubomirski-Lanckoroński zdradził szczegóły